O BİLMEDİ ( 764.)

Çok þey istemedim ben aslýnda
Tatlý söz güler yüz yeter diyordum
Þartlamýþtým kendimi
Gözüm hiç yükseklerde olmadý benim
Allah ta biliyor ya
Benim sevgim öyle büyüktü ki
Ýkimize de yeter sanýyordum
Onun kokusu varlýðý yetiyordu bana
Ne var ki o bunu bilmedi

Baþýmý koyunca omuzlarýna
Saatlerce öyle dururdum kýmýldamadan
Nefes alýþlarýný dinleyerek sýcaklýðýný hissederek
Huzur buluyordum o yanýmda olunca
Ne var ki o bunu bilmedi

Dünya ya geldim kendimi bildi bileli
Bir gün yüzü görmedim
Ýsteseydim deðiþtirebilirdim
Sardým baþýma çileleri her defasýnda
Kaderimdir dedim çektim sineme
Demlendi acýlar yüreðimde
Katmer katmer oldular
Kimseye þikayet etmedim
Aslýnda oda çok seviyordu beni
Ama bana söylemedi
Ben hep kendi kendimle savaþtým
Yýllarca o üzülmesin diye ona hiç bir þey söylemedim
Ne var ki o bunu bilmedi

Çok üzülüyordum
Yine de belli etmemeye çalýþýyordum
Gözlerime baktýðýnda
Ne demek istediðimi anlamasýný istiyordum
Onun için önemli deðildi böyle þeyler
Ne gerek vardý derdi o beni hiç anlamadý
Oysa tek taraflý özveri olmuyor
Bu düþünceler hep yüreðimi kanattý yýllarca
Çok incitti yüreðimi
Ne var ki o bunu bilmedi




Fatma Ayten Özgün










Sosyal Medyada Paylaşın: