//duygularýn deryasýnda ýslandýk bir çýnarýn gölgesinde yaslandýk//
son günüm bugün, duman duman halim ciðerlerim yanýyor derdim de çok hazin göklerimden kalaný sensizliðe bir umut tükettim onu da
ah ederek geçeni gördüm hercai düþlerimin efsunlu gölgesinde nefesimi tuttum hepsi senden aðýtlarým yankýlandý bir çýðlýktan da ötesi içimde nice yangýnlar kýyýmda deli dalgalar bende ki gül yapraklarý
ötelerde varlýðýn sonsuza liman içimdeki vuslatýn oldu ferman köþkümün yýldýzlarýný söndürdü zaman karanlýðýmýn ortasýnda aryasý of aman
sancýsýz acýlarýmý hiç sevmedim týpký dikensiz gülü sevmediðim gibi hasret yaðmurlarýn yaðýyor þimdi günah bulutlarýmdan
bir vaveyla bendeki çýðlýk çýðlýða tuz bastým içimde ki en derin yaralara kaç defa aðladým gözleri elaya inancýmda vardý her duaya açýlsa huzur kapýlarýnda çýðlýðý ben olmuþ duygularýmla ne olur g e l baharým k ý þ o l m a d a n ...
12/10/2020 ( Bu þiir nazire olarak yazýlmýþtýr. Deðerli þaire teþekkür ederim.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.