NEREYE BAKSAM KARŞIMDA GÜZ -lll-

Gün geçer, gece geçer
aylar, yýllar mevsim geçer
ne var ki,
farkýnda olmadan ömür biter.

Leylekler,
sýðýnmacý kuþlar uçmuþ
kaldýrýmda güz artýklarý
sahilde üç beþ balýkçý
pazar’da
keçiboynuzu, kestane, ceviz bollaþmýþ.

Caddelerde insan azalmýþ
günler geçiyor kaðný gýcýrtýsýyla
emekçi, iþçi, köylü maðlup
düzen galip tüm kudretiyle
kanadý yara, kýrýldý kalem.

Hey! Hayat,
Ey! Menekþe, çayýr çimen,
böcü börtü, gelincik, yaylalar
oy.. salda gölü, uzun göl, kýzýlýrmak, ooy.. karadeniz
ormanlar, daðlar, ovalar, sahiller dikkat tehlikedesiniz
RANT denen varlýðýn ablukasý altýndasýnýz.

Eylül onikiden vurmuþ
güz darbesiyle gamlanmýþ
metropolde bir fabrika,
atölye, dükkan, tarla
maraba, iþçi, tamirci,
madenci, zanaatkar, memur
terle ýslanmýþ tezgahlar
yaralý itilmiþ yorgun emekçiler.
ÝDAM sehpasýnda yiðit devrimciler
sehpayý kendileri devirecekler... Oy yavri yavri

Bakma sakýn,
maviyi gökte göremezsin
hanedan kýsýtlamýþ hürriyeti
umutlar bileylenmiþ
büsbütün kýsalmýþ gün.

Ey ömrüm, mevsim sonbahar
Erken oluyor akþamlar
Erken daðýlýyor meyhaneler
Ve hýncahýnç dolu hapishaneler…

Ahmet Sedat Kurt
Sosyal Medyada Paylaşın: