Açtým odamdaki perdeleri, Güneþi buyur ettim içeri, ýsýttým üþüyen yüreðimi, Sevgimi demledim ateþinde, sen diye yudumladým. Ama hiçbir þeyin tadý yok sensiz, sensiz odam çok sessiz, saatler grev yapmýþ çalýþmýyor. Zaman kelepçelenmiþ bileklerinden kahretsin. Odamdaki aynada yüzün kalmýþ, Birde kokun kalmýþ yastýðýmda, odamýn her karesinde, Komodin de taraðýna, rujuna bakýyorum, Birde resmine, seni arýyorum. Ama hiçbir þey senin tadýný vermiyor. Bana yazdýðýn þiir defterinin sayfalarýný açýyorum, okumuyorum þiirlerini, çünkü hepsi ezberimde, sadece yazýný kokluyorum sen kokuyorsun diye. Olmuyor sensiz yinede gülüm olmuyor, seni her an özlüyorum. Gittiðin yer bir adýmlýk oysa, Elimi uzatsam saçlarýný okþayacaðým, Bir adým atsam yakalayacaðým mesafedesin, sensiz her an bir ömre bedel, aþk sevda bu olsa gerek. Seni ne kadar çok sevdiðimi sensiz kalýnca daha iyi anlýyorum. Uyku haram gözlerime, set çekmiþ uykulara göz kapaklarým grevde, Tan vakti düþmüþ odama güneþ yerine, zoraki geçen zamanda, bana bir asýr gelen yokluðunda. Ben hala grevde olan göz kapaklarýmýn kurbanýyým. Ve hala ayaktayým. Gel kapýyý çalmadan kalbime girdiðin gibi anahtarý sende kapýmýn ve kalbimin, sormadan gir içeri. Çabuk gel artýk bitiklerdeyim. Bitiklerdeyim gülüm.21.07.2004
Kazým Doðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
kazım Doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.