kendimi sevmem, severim öz yalnýzlýðýmý seni severim, evrenimi süslüyorsun karýncayý da severim öykülerini de yýlký atlarý da, yeleleri peþi sýra ninniler söyler
gezinirken döl yataðýnda bir Cenin’i akarken durgun su sessizliðini çaðlarken bir þelaleden çýkan sesi de
güneþ giren odamý da severim buðulanmýþ pencereyi de güzeldir çünkü sevmek
bakmadan gözlerinin içine sevmek zordur bilesin çünkü sevginin önsözüdür insaný denize götüren nedenler
kalbi kýrýk bir kadýn süpürürken dünyayý iki güneþ arasý törpülerken birini iz düþümü fotoðraflardan gücüne gidebilir tedirginliðin sýr dolu rüyadan silinir düþ izi duadan önce gelir Amin’ler açýlan bezgin elleriyle gam ve keder daðýlýr
buzdur bütün gülüþler mey içilir kýzýl Kor’dan aðýtlar yakýlýr zalimce ölü vadilerde
ey deniz! Maveramýn masum kýzý ley-l vakitler de kapadýn umut kapýsýný gölgen geçiyor kasýrgalar kopararak kandil yakýyorum mai geceler gölgen seni taklit ederken þiirler okuyorum daralan damarlarýma kan ömrüme can veriyorsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dikçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.