Her hüznümde bekledim, bir dostum! arar diye. Kaldý mý ki yaþamda, buna riayet eden. Umutsuz bekleyiþler, nedendir acep niye? Görmedim hiçbir insan, yüz almadan bir veren.
Hep aman diyenlerin, daim düþtüm peþine Mutlu olurum diye, bir faydam dokununca. Bir kere bile olsa, bu mutluluk izine, Ben hiç kavuþamadým, þu hayatým boyunca.
Her kucak açýþýmda, herkes doldu koynuma. Bekledim tatmak için, ben de bu tür duyguyu. Haz ile sarýlacak, özlem çeken boynuma. Hasret ile beklerim, olacak bu olguyu.
10.08.2020 Halil müftüoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
halil müftüoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.