Ýliklere dek
ahmak gibi sýrýlsýklam ýslatýlmak demek
insaný kahpe bir kurþun yemiþ gibi eder elbet
can yoldaþýndan yenen tek çalýmlýk olunca o ihanet
gerisin geriye de tornistan olunca yürek
tüm yaþam azmim kopup da gitti toplumdan
içimin de ta içine kaçtým hiç kimseye sormadan
büzülüp de kalma nasýl bir þey sence
suskunluðun kuytusu yalnýzlýða baðlandý
içim öylesine tenha kaldý ki
karanlýðýn gölgesine mahkum ve mecbur kaldým
ufak bir çýtýrtý bile uyandýrýyordu kýzgýn nefreti
bir türlü de hiç durulmadý içsel hislerim
gün ve gündüz sahi nasýl bir þeydi ki
uykuyu unuttum ay güneþim olunca
suskunluðum þaþkýnlýðýmýn tek eseri
bir þey duymuyorum cýrcýr böceklerinden baþka
hissiz bir ruh üretiyorum kendimce
her yaným kýrýk dökük ve bayaðý da laçka
hiçbir isteðim ve ihtiyacým da kalmadý bu aleme
geceler kara suratýyla hep koynumda
geceler çok aðýrlýk çekiyor boynumda
sorguladým ama cevap yok ki her yan duvar gibi
yarasalarýn da dilini bilemem ki
gündüzler bile geceler gibi kapkara bir sis içinde
kökten bitikliðin somut iþaretidir bu
ne görüyor nede anlýyorum hiç bir þeyi
suspus’um ama
bir dirhem bile fayda etmiyor suskunluðum
yalnýzlýk ile düðünsüz nikah kýydýk ya
herkes ve her þeyde kör ve saðýr bir heykel gibi
topraða kaldý çaresizliðim çekip çekip de duruyor
toprak bu kancayý takmaya görsün
ruhum ve gözlerim topraktan medet umuyor
sessizim ama mazim bir fýrtýna gibi de savuruyor
ah keþke hiç rastlamýþ olmasaydým o densize
ihanetini böyle acýlý çekmezdim elbette ki
o denli derinliklere çöktü ki ruhum
varla yok arasý dolanýyor dimaðým
birimi seslendi yoksa ben hayal mi görüyorum
dedik ya her çýtýrtý
sanki de balyoz gibi iniyor kulaklarýma
sahi ben yaþýyor muyum bu çaresizlikte
kuþ oluþta da bir kez uça bilsem semaya
azýcýk maziyi dolaþsam da
belki bir gedik bulunur çok çokta eski günlere
bu yaðmurda þimdi neyin nesi ki
ya ayýktýrýr’sa beni ihaneti yeniden yaþatmaya
ruhum depremin kaynaðýnda sallanýr durur
sahi adým neydi ki benim
ne hatýrlaya biliyorum
nede bir harfinde gezine biliyorum
özü kaybetmek buymuþ demek
ihaneti tekrar tekrar yeniliyor yüreðim
altýmda ki þilteye gömülmek istiyorum
yastýðým mezarýmda ki taþ gibi
o hainle kalbi hesaplaþan da vicdaným
haksýzlýða yükledim gönlü bir dirhem dolmadý
haklýlýða boþalttým gönlü dolup da taþtý almadý
çölde su arar gibi
benliðimi meçhulde arayýp da sorar gibiyim
yoksa ben
hiç iflah olmayacak olan bir zýrzýr deli miyim...
AZAP...(Kadri Atmaca) 13.07.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... -Dert üstüne dert sundun… Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!