Ne çok geç, Anladým. Neden bu kadar, Çirkin olduðumu. Kaderim böyle, Ne yapayým. Sigara içmiyordum, Baþladým. Daha nelere baþlarým, Gömmek için, Kendimi, Ýçimde ki sessiz sinemaya... Ýçim çürüdü, Çirkinleþti, Koktum, Dünyalara kafa tutardým, Korktum... Etrafým da ki güzel abiler, Hep gitti. Birer ikiþer. Keza, En Deðerli varlýðým ANNEM de Öyle. inanmayýn sakýn, Annesini seven, Bütün insanlarý sever masallarýna. Seven sevdiðine Toprak atar mý hiç. Ellerimle indirdim ben, Bütün sevdiklerimi, Ebedi ikametleri, Mezarlarýna oysa. Güzel olmanýn, Ne anlamý var ki, Sevdiklerin beðenmeyecekse. Ýçimden geçse de, Elimden gelmiyor deðiþtirmek. Deðiþmek... Dünyanýn en çirkini benim. Kabul ettim, Ne olur Allahým, Artýk Kimseyi, Göm meyeyim... __þairþizofren_tankutalp__
Sosyal Medyada Paylaşın:
şairşizofren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.