♥ aRaFTa ♥
hésna
♥ aRaFTa ♥
sen yokuþu yazarken ben kayboluyordum kaldýrýmlarda
sen dolun ay gibi doðuyorsun
ben ise güneþ gibi gündüz var olup gece kayboluyordum
sen kaldýrýmlarýný þaþýrýken ben ay gibi yediden yüreðinde doðmaya çalýþýyordum
gelmiþliklerini deðilde yüreðinde hiç olmayan beni özlermisin diye soruyordum
yarým kalmýþ mektuplarýn noktasý gibi
ne geçmiþime ne gelmiþine nede yeni doðan aya bakmýyordum bile
yollardaki ince beyaz çizgiler gibiydi yaþamadýklarýmýz yada yaþayamadýklarýmýz
ezberlerimizi çözemiyorduk geldiðin gibi ýþýklar saçýlýyordu
gittiðin gibide güneþ batýyordu neydik nedensizce aðlamalara kapýlýyorduk
sevdamýydýk bir yürekmiydik aslýnda çocukluðumuzdan kalmýþ ezilmeyen üzümler gibiydik
sarýlamýyorduk öykümüze belkide korkuyorduk kendimizden
sen ben diyordun bense susmayý tercih edip yok olup kaçýyordum umursamasýzca
belkide seni özlemekten çok korkuyordum biliyordum aslýnda yüreðimizin renginin olmadýðýný
seni kayan yýldýz beni ise yok olan bir samanyolu diyordum
oysaki bilinmeyen merkür gibi kayboluyorduk görmeden
sahra çöllerinde yok olmuþlar gibi
farkýnda olmadan kayboluyorduk birbirimizde yazdýklarýmýz gibi deðildi hiç birþey aslýnda
özlediðimiz adadaki gibiydi herþey alsýnda sen arafta ben ise araftým sende
özlemiyordun güya ben ise her daim özlüyordum gördüðüm rüyalarýmda
sen seyyah ben ise hayal olmuþuz< 6 07 2020 Hesna AsiTüRK...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.