Her kalemimde insanlar vardý Kimisi yaþýyordu, kimisi ölüydü Umutlarý gözyaþlarýna karýþan Gözyaþlarý yaðmurlarý dindiren Rüzgârlarý susturandý Kimisi yoktu, düþlerimle süslediðim Cümlelerimle büyüttüðüm Kimsesiz bir mezarlýktý þiirlerimse Olmayan göz renkleriyle boyadýðým Bazen mavi bir deniz Veyahut doðan Güneþ Gecenin karanlýðýna özenen gözlerdi bazen de Ýçinde kaybolduðum Dedim ya; kimsesiz bir mezar lýktý þiirlerim Terk edilmiþ bir þehir gibi...
**Müzeyyen Sabah**
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müzeyyen49 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.