MATEM ZERRELERİ

Yokluk muydu adý
Belki de hiçlik savaþý
Bekleniyor günlerdir
Gelmiyor o sessizliðin narasý

Var olmadýk belki de
Yaslanmadýk kýrýk korkuluklara
Gizliden gizliye
Bilseydik baðlanmazdýk kimseye

Özledim desem az olur
Sadece, yokluðun aðýr
Sustum fakat gözlerim baðýrýr
Yaþamak neden bu denli saðýr?

Öyle bir özlem ki,
Siliniyor gökyüzünde
Hiç izin kalmýyormuþ gibi
Eskiler yankýlanýyor pus içinde

Ne önümü ne de arkamý
Ýsli yollar rýhtýmý
Sunabilsem önüne yollarýmý
Gelebilse keþke evin dýþ bakaný.

Hep gözlediðim yollarda
Sesini duydum sanki uzaktan
Yanlýþ anlamýþým meðer gitmiþsin
Geri dönsen bir baksam ki gelmiþsin

Öyle bir haziran ki yeller esiyor þehirde
Rüzgâr vurduðunu seriyor yerlere
Yine hatýrlatýyor kendini hiçken,
Varolmanýn acýsýný çeken ben.

Susmak diziyor cümleleri
Baþlýyor satýr baþlarý gecelerden
Sessiz sessiz vedalaþýyor
El sallýyor gemiden

Eller tutuk kalkmýyor yerden
Bir hazin matem mi esiyor dem bu dem
Yok olmanýn mücadelesi verilirken
Varlýðýn ýþýðý yansýyor pencereden.





Sosyal Medyada Paylaşın: