Aðlarsam duyar mýsýn? Çýðlýðýmý. Bu gözlerimden akan yaþlar, Ta yüreðime akar. Vurulmuþum ciðerimden. Ey kahpe dünya! Yetmedi mi ihanetlerin. Bir akrep gibi gezinir durur, Kývrýmlarýnda beynimin. Ruhumu yerinden sarsacak kadar derin. Bir bir yanýyordu hücrelerim, Yýldýzlarýn arasýnda kaybolan hayallerimle birlikte...
Sanki, iblis bakýþlarý gülüyordu yüzüme! Sonra, birden, Sonsuzluðun maviliðinde, Þimþek gibi bir kývýlcým çaktý beynimde! Düþündürdü beni, "bu böyle olmayacak" Yüreðim kýpýrdandý. Kýzgýn bulutlar daðýldý, Ýradem zaten, Yeni umutlara, yeni özlemlere ve yeni kavgalara hazýrdý. Aklým, hatýralarým, yüreðim ve yumruklarýmla birlikte. Benim kavgam yeni baþladý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.