Mevlit okunuyor dinliyorum ben,
Ne güzel yazýlmýþ peygamber için.
Cemaat huþuda huþudayým ben,
Huþuyla huzura kavuþmak için.
Ayet-i kerime ve kýrk bir Yasin,
El açýp duaya hep amin densin,
Döneceðiz bir gün Azrail gelsin,
Huzurda hesaba çekilmek için.
Bu huþuyu bozdu sorular sordu,
Ölümün çaresi nedir diyordu?
Amin derken hoca gülerek durdu,
Doðma sakýn dedi ölmemek için.
Havsalasý durdu çýkarmadý ses,
Býyýk altý güldü büsbütün herkes,
Alelacele gitti almadan nefes,
Kendince çok rezil olmamak için.
Utanan kardeþim yaþý pek ufak,
Anlattýk aslýný yükseldi þafak,
Düþmedi içine bir nebze nifak,
Huþuya büründü ibadet için.
Aradan çok uzun seneler geçti,
Geçen yýllar bizden isimler seçti,
Saça ak düþmeden kefenler biçti,
Mezarlar kazdýk biz mevtalar için.
Muhtýralar ve de darbeler gördük,
Korkak yaþadýk biz korkuyla güldük,
Nifaklar içinde açan bir güldük,
Sinmeyi öðrendik solmamak için.
Yýl iki bin yirmi afetler yýlý,
Salgýn kol geziyor dünya kaygýlý,
Ýnsanlýk çaresiz günler sayýlý,
Deva arar olduk kurtulmak için.
Salaþ bir saldayýz salgýn çayýnda,
Durduracak güç yok maðrur dayýnda,
Yaprak döker olduk bahar ayýnda,
Koþ kurtar nefsini yanmamak için,
Hulasasý zor iþ emeksiz yemek,
Helaliyle kazan bir dilim ekmek,
Hakka kul olmaktýr maksadým demek
Kula kul olmadan yaþamak için.
Çaylak
Umut Dünyasý Karalama Þiir Defteri
Ankara - Mart 2020