Bakýn içimde bir serçe ürkekliði, Yaðmur hayallerimin kanatlarýný ýslatmýþ, Þehrin tüm duvarlarýnda sevgi izleri, Sokaklar ayrýlýklarla kana bulanmýþ.
Son tren aþkýmý da aldý gitti. Þimdi kaldý mý bende yaþama sevinci ? Mezar korkusu gibi bir korku yanaklarýmda, Artakalan sadece, yokmuþ gibi duran geçmiþ.
Boþtan daha boþ bana bu þehir, Her vakit aklýmda çaresiz yalnýzlýðým, Belki yarým kalacak ona yazdýðým þiir Ama bu yalnýzlýk bana göre deðil…
Kalabalýk benden korkularým, Yaþamaya bir neden arýyor fikrim. Birileri yok artýk, neden yok… Mutlu sonlar ayrýlýkla ýslanmýþ Hayallerde kalmýþ… Ardýndan tek bir söz dahi yok…
Yusuf ARDA Sosyal Medyada Paylaşın:
ebruzen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.