Tutulurdu nutkum her gün ayný saatlerde Sarýyer’den gelecek minibüsü beklerken Okuldan ayný azarlarý duyacaðýmý bilmeme raðmen beklerdim O inerdi çantasýný yarým omuzuna asmýþ Mini eteðini biraz yukarýya seðirerek Bakar gülerdi O güzel aðzý kayýk gibi iki yana yayýlýrdý Koca gözleri kalýn dudaklarý ne muhteþemdi Dursaydý zaman geçmeseydi Öylece bekleseydik bir asýr.