Karþýsýnda giysisi yýrtýk, üþüyen birini görünce, Ýnsan üzülmez mi? Olsa da bir kürkün içinde. Ýnsanlar varken ekmek arayan çöplerde, Þükrederken içimiz burkulmaz mý? Tok halimize.
Bir çocuk cesedi varken karaya vurmuþ, Var mý bir gafil, yataðýnda rahat uyumuþ. Sürdükçe bu vahþi kapitalist sistem, Artýyor içimdeki kýzgýnlýk ve duyarsýzlara sitem.
Sanmasýnlar dünya böyle gidecek, Zenginler, para babalarý hep gülecek. Bilsinler ki, onlarýn mutlu dünyalarý, Ebedi kalmayacak, bir gün bitecek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erkan REHBER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.