GELMİYOR GERİ
Uzandým ufka doðru, gözlerim dalgýn
Esiyor uzaklardan rüzgâr, bilmediðim bir yerlerden
Getirir mi diyorum yýllar öncesinden bana beni
Etrafýmda ne dede kaldý,ne dayý,ne de emmi,…
Çözemediðim en zor sorulardan biridir þu hayat
Oysa ne de inatçýydým özde ben, çizsin elimi,yüzümü hoyrat
Çýkardým en deli zirvelerine yamaçlarýn, inerdim dehlizlerine yerin
Dili zorlayan þu sihirlerden etsem, dönebilsem geçmiþe ben.
Tabanlarýmý alabildiðine yüksek kaldýrarak koþardým
Belime deðse sanki ayaklar,adeta uçacaðým sanýrdým
Yoktu düþmelerin bir önemi, berelense de elim,kolum
Ýçimde yaþayan þu çocuk, hem özlemim,hem de benim.
Kime sorsam anlattý eskilerden, ah çekerek geçmiþ güzellikleri
Eline bastonu almazdý kimse, hayat verdi bunu ona, hem belini de bükerek
Yine de bitmiyor anýlarý çocukluðun, neþeyle ve gülümseterek
Sanki bir arazdý çocukluða özlem, ölene dek kalacak bizde izleri.
Saðlýk, neþe, tebessüm, hýrçýnlýk, öfke ve bir dolu duygular
Yaþanýyordu en dolusundan hayaller, kan dondururdu coþkular
Neden yaþanmýyor þimdi bunlar, yitmiþ gülüþler, nerede samimiyetler
Baktýkça eski resimlere yaþarýr gözler, bu resimler
Gör ki anýlarýný, Yusuf`u oradadýr, zaman çukurunda
Kim unutur ki çocukluðunu içinde, herbimizin bir kanayaný vardýr.
Zaman bir efendi, biz içinde yolcularýz,
Dönüþü yok asla geçmiþe, takvimlerden bu çok belli
Sürüklenirken hallice, sitemler vermiyor bize kâr
Çocuksu ruhu tadýnda, yansýtmalý bu erdemli.
Köþeye çekilip bekleme, o yýllar dönmeyecek geri...
Bu duygularla hemhal olmak ne de güzeldir aslýnda
Þimdi diyorum açýlmalý doðaya en tezinden ve rötarsýzca
Eðer çocukluk, içinden geldiði gibi olmak demekse
Ne duruyoruz o halde, çocukluk halen içimizde.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.