Zaman nasýl da akmýþ hiç farkýnda deðilim Her þeyde son var diye, düþlerime sarýldým. Neden durup dururken hep hüzüne eðilim? Her yerde sen var diye, düþlerime sarýldým.
Gözden ýrak kalsa da yürek hep onu arar Sevmez hiç kötülüðü güzelde kýlmýþ karar Sonra kendinden geçip uçan kuþlardan sorar Her yerde sen var diye, düþlerime sarýldým.
Senden asla vazgeçmem dünya tersine dönse Arar seni bulurum gözümün feri sönse Eðer gittiðim bu yol, sana çýkacak yönse Her yerde sen var diye, düþlerime sarýldým.
Bilirim geleceksin, üzemezsin ki beni Sevdiðimi görerek ezemezsin ki beni Dört bilinmez denklemim çözemezsin ki beni Her yerde sen var diye, düþlerime sarýldým.
Kalkýyor iþte tren, kýrklara katýþalým El ele tutuþarak sevgiyle atýþalým Dostlarý ayýrarak öfkede yatýþalým Her yerde sen var diye, düþlerime sarýldým.
Yýllara kafa tuttum inan ki hep dik baþým Kirlenmiþ her ne varsa onunlaydý savaþým Leyla oldum uðrunda, tükendi kanlý yaþým Her yerde sen var diye, düþlerime sarýldým...
Leyla Ýnan (Ýstanbul - 10.11.2019 - 20.45) * Þiirime içten yorumuyla can katan caným arkadaþým Dr.Semra Güvenç’ e içten teþekkürler Sosyal Medyada Paylaşın:
Leyla İnan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.