Kendimi aðýr yük taþýyan tiren gibi hissediyorum Vagonlarým dökülüyor birer ikiþer Gittikçe sökülüyor raylar içimden Bir ben kalýyorum Yalnýzlýk sireniyle.
Son istasyon deðil durdugum yer Çýnarlar akasyalar bedenim Serçelerde kuðularda gittiler Yalnýzlýk senfonisiyle.
Biliyorum..okuduðum romanlar istasyonlarý aðýrlar.. Ugurlayan ellerin nazikliði Buharlý bir trenin camýnda titriyor Þark treni deðil mi hep doðuya giden .
Ölü aþklarýn istasyonunda Kalmadý baharlarýn tadý Kalmadý buharlý çaylarýn adý Uzun müdettir çalmýyor siren Hangi istasyonu yaðmaladýlar Hangi istasyonda kaldý o düþünce yorgunu ben.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.