Sen beni bana deðil, beni bilenlere sor;
Doðrulara imrendim, asla ki yan basmadým!
Derlerse ki; “ona hiç, erdirilmez akýl, sýr;
Hayatýmda kimseye, zerre surat asmadým…
Her zaman dik yürüdüm, dik durmaya çalýþtým;
Çok çelme yedim ama düþmemeye alýþtým!
Gitti çelme takanlar, sanýrým ki geliþtim;
Ya sabýr dedim daim, kendimi hiç kasmadým…
Babam olsa da gelen, gerçek neyse söyledim!
Kamu yoklamasýnda, hak olaný oyladým…
Rahat býrakmadýlar, karakolu boyladým;
Doðruluktan þaþmadým, hiçte korkup susmadým…
Öyle çoktu ki benim günahýmý derenler…
Aslý yok yaylasýnda, hep ipe un serenler!
Gündüz önüme geçip, karþý çýkan erenler;
Muarýzým pek çoktu, kýzdým ama küsmedim…
Temmuzda suya girdim, takýr, takýr dondum ben!
Emeklerim boþaymýþ, ne öldüm ne ondum ben!
Sanýrým dünyadaki, türünde en sondum ben!
Herkese sýcak baktým, asla soðuk esmedim…
En çok sevdiklerimi, koydum hassas tartýya;
Puan verdim gönlümce, eksi ya da artýya…
Baktým gönlüme çöken, en deðerli tortuya!
Birkaç gerçek dost buldum, irtibatý kesmedim…
Çok geçtim bu yollardan, gündüz elimde fener;
Bir baktým ki insanlar, olmuþ hep yanardöner!
Devran hep böyle sürmez, elbet onlar da söner!
Hala aranýyorum, feneri hiç kýsmadým…
Antalya-2019/12
Halil Þakir Taþçýoðlu
SÖZLÜK:
Muarýz: itiraz eden, karþý gelen, çekiþen, muhalif…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.