REÇETESİZ

Saat geceyi karanlýktan geçiyor
Ay ýþýðý saklanýrken bir bulut arkasýna
Sigaram tütsü dumaný seyrinde
Ulu orta serpilmiþti yýldýzlar gökyüzüne
Ellerimle sökmek istiyordum
Gökyüzünden ay ýþýðýný sineme

Bir geçmiþim var geçmiþimde
Senin içinden geçemediðin
Öldürmek istemiyorum ölümsüzlüðünü

Keskin öksürük sarmýþtý dudaklarýmý
Egzosu yýrtýk yorgun bir araba gibi
Öksüðümde ciðerimi gittikçe hýrpalýyor
Ýnatla diri tutuyordum sensizliðimi
Düþlerim paramparça bir vazo
Çorak geçen mevsim misali

Bütün yazdýðým dizeler
Bir kibrit alevi tutuþmasýnda
Ýçten düþündüklerimi dýþtan bedenimi yakýyor

Gelmedi leylakarýn kokusu burnuma
Oturmadý sigara dumanýmýn yanýna
Ýþte yine kayboldu ay ve yýldýzlar
Çöktü iyice karanlýktan kasvetler
Deðiþmek bilmeyen kirli gömleðim bedenimde
Gitmek herkese kolay geceden sabaha
Karanlýðýn mühürlü þeridinden geçmek zor bana

Yükseklere sevdalandým gökyüzüne doymak için
Kafesimde bütün kapýlar üzerime kapalý
Benim ki bir derdin devasýzlýðýdýr reçetesiz



Sosyal Medyada Paylaşın: