.Ölüm nasýl birþey dedi hayat kadýna Kadýn atom parçacýklarý gibi daðýlan aklýný baþýna koydu itinayla Kanayan kalbini tir tir titreyen parmaklarýyla pansuman yaptý Offf dedi yine dikiþ tutmuyor yaralarým Dünyanýn en yetenekli tabibi gelse neye yarar Yine þarapnel parçalarý esir almýþ bedenimin her yerini Ard arda bir hezeyan ki damarlarýmda akan kanda Durdurabilene aþkolsun
. . . .
...Sonra hiç düþünmeden kalbini çýkarýp koydu hayatýn avuç içlerine Ölmeden ölmeyi anlatayým dedi hayata kadýn Daha merdiven dayamamýþtý kaburga kemiklerim kýrkýna Çýðlýklardan inþâ edilen bir ülkeye dönüþtü birdenbire bedenim Yemyeþil bakýþlý Göz bebekleri mavilik doðuran adamý kaybetmiþtim Karýncalar gibi çalýþkan Asil Merhametli Þefkat dolu Cengâver yürekli adamý Artýk ömür boyu kýrklanmazdý acýlarým Ýnce bir hastalýktý içimdeki küçük kýzý ansýzýn büyüten
Ýnsanin en sevdiði hiç ölmez biliyordum oysa ki Taaa o on dört þubata kadar Gurbette üþüyen ellerimi hiç yetim býrakmaz sanýyordum Týrnaklarým her aðlayýþýmda tek tek sökülene kadar Saçlarým ilk beyazlarla o gün tanýþtý Sabah uyandýðýmda kýrlaþan acýlarým aynadan bana "Merhaba" dedi arþipel gözlerime kaçan suskun hýçkýrýklarla Yoktu artýk mimar gibi ruhumu kocaman sevgisiyle donatan adam Yoktu Rengârenk kelebekler uçuþmayacaktý saçlarýmda Gökyüzünden bütün yýldýzlar inmeyecekti her gece Burnuma konmayacaktý uður böcekleri
Bana babamý soruyorsunuz ya Sormayýn Bana adam gibi adam var mý diyorsunuz ya Demeyin Ölmedi benim babam Ölmedi Bakýþlarýmda Saçlarýmda Ellerimde Ayak izlerimde Gölgemde