Ey Sevgili

EY SEVGÝLÝ

Ey sevgili neden bir þua bir seda yok ki senden
Tufanlara mý kapýldýn, Nuh’unu mu ararsýn?
Neden bir habersizsin, yoksa çaresiz misin tümden?
Ölüm meleðine el açýp da dualar mý yakarsýn?

Ay ýþýðýnda mý söndü karanlýkta mý kaldýn?
Dünyan da mý deðiþti baþka dünyaya mý daldýn
Gönül ver ýþýk ver ses ver ey sevgili
Niçin kendini bir gaybubete saldýn

Ayým olurdun, ýþýðým olurdun, aydýnlýðým olurdun
Ömrüme ömür katan nurum olurdun
Seninle tufanlarda hoþtu esarette kýyamette
Azrail’i de Mikail’i de Nuh’u da sen de bulurdum

Ay gidince sen de gidiyorsun gönlümden
Ay ýþýðým mýydýn ki hep karanlýkta kalýyorum
Sen gidince ömür tükeniyor ömrümden
Ömür meleðim misin ki dualarda yakarýyorum

Sen gidince tufanlarý kopuyor dünyanýn
Mikail’i misin ki tufanlarda boðuluyorum
Nuh’um oluyorsun sen hep yaným da olunca
Tufandan esaretten kýyametten korunuyorum.

MÝTAT KARASLAN

Sosyal Medyada Paylaşın: