yine gelip çattý saat gece çabuk tükendi daha uykulara doymadan daha uyanmaya hazýr olmadan tenhaydý karanlýktý sokaklar yeni güne alýþmak mý ? dalga dalga kuþkular yüzümde her dalga uyku bekledim uykulardan kaçmayý bekledim karanlýðý kendime gelemeden metro otobüs cinneti gözlerim yorgun sönmüþ yýldýzlar gibi karanlýk ve yalnýzlýk sabahý bugün sis var puslu her þey pus bana sonu gelmeyen cümlelere benziyor yüzüm içimde bir ýssýzlýk yine yalnýzlýk yollarda upuzun kýþ geceleri bana çok kýsa hemen sabah oluyor bu son olsun son diyerek yollara girmek merhametsiz sabah ayazýný yemek üzerinde durmadýðým korkulardan geçerek yürüyorum isyanlarýmý gizleyerek yeni güne nasýl alýþacaðým yüzüme yakýþan gülümseme nerede ! bin parça soluk benzim suyu çekilmiþ ýrmak gibiyim kendimi temize çekmeliyim yüzümde kederlerim silinmeli kimse savrulduðumu bilmemeli kimse yollarda büyüdüðümü düþünmesin güneþ kendini gösteriyor nihayet geliyorum elektrikler kesik dýþarýda sis ruhum belirsiz üþümekler sarýyor beni bir de bugün nasýl geçer düþüncesi..
mustafa kaya 12.10.2019 /üsküdar Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.