Sevgim de sabrým kadar büyüktü. Sevgimi körelttip sabrýmý tükettin. Ýçimde yeni filizlenmiþti papatyalar Ne bahar gösterdin nede yaz Dal budak salmadan heba ettin çiçeklerimi Yalnýz býraktýn gönül bahçemi Kurudu sardunyalar, yeþermedi güllerim.
Geç oldu ama aralandý Gözümün önündeki sis perdesi Aþký hissettim fakat sevda yoktu görünürler de Eylem gönlümden uzaktý söylem kulaðýmý çýnlatýyordu Yangýnýmý söndürecek gözyaþým bile kalmamýþtý Kupkuru sevgimle yüreðim baþ baþaydý Düþlerimin rengi siyaha bürünmüþtü. Ruhum yerlerde sürünmüþtü Yorgun düþmüþtü gözlerim kirpiklerimin gölgesinde Kýrýlmýþtý dizlerim adým atamaz olmuþtum. Baharý görmeyen papatya gibi Göz göre göre açmadan solmuþtum..
Tuðba Yalýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şirin Şaire Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.