sü
Sokaktaki adam ve çocuk
Sokakta iki adam ve çocuk...
Çocuk amcalara bakýp güler ve aðlar.
Minicik ev çok uzak sokaðýn baþ ucunda gizlenen.
Az biraz kaçar yakýnlardan çocuk.
Oradan bir yerlerden ana ünlemesi ürkütücü.
Her zamanki gibi Ahmet yine mechuldür.
--Kim o yanýndakiler?
--Anne bak iki adamý gidiyor sokaðýn,
Kaldýrýmlara yabancý dört ayak...
Gürültüden daha caydýrýcý,
Korkak adamlarýn duvar yüzlerini yoklamalarý.
Gündüzü bilemem de gecesi çok aylak,
Denizli’nin yapmacýk kaldýrýmlarý yüz yüze,
Bazen bir olaydan daha vahimi, tehlike sirenleri:
--Koþun o köþeden aþaðý caddeye,
--Belki yakalarýz ki en vahþice.
Beni bilmem de sen geldin geceme anne,
Sen de olmasan Denizli,
Baðrýnda bunca yýl beni kim tutardý,
Þevkatlerin kimisi tutarlý kimisi aksak,
Kýzmayýn bana, gelmeyin yalnýzlýðýma,
Nereden gelip nerede olduðuma deðmeyin gitsin.
Sokakta iki adam:
Biri babam, biri ben þimdi.
Annem sokaklarda keþke baðýrsa,
Keþke ben uzaklarda olmasam,
Annem bana he desin, yanýnda olsam yeter.
Süleyman Yýldýrým, 27.03.2002, Denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
süleyman yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.