Bitiyordu kapkara Gece eritirken içimdeki yoðunluðu. Gidiþler zordu, sonrasý laf kalabalýðý, köstekli inatlar, yorulmuþ sözcükler... Nitekim vakit yalnýzlýðý üleþti öyle çok sular aktý ki köprüden köprü taþlarýyla insan aðýrlýðý birleþti Yürüdüm nasýl bir yol diye düþünmeden çaprazýmda ateþtin namlusu umuda dönük bedenim pejmürde, ruhta gizli bir körük. Oysa geçmiþti fasýllar çýplak nefesin buðusunda baharlar gidecek olana vedayý da kýsa tutuyor artýk. Eski gemiler,limanýnda, koylarýnda þimdi demirli. Bense yine açýkta bir fener ýþýðý gibi biten kapkara’ya inat parlamakta, yoðun kývamda eritilmiþ düne hasret geceler gibi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
NumanErkurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.