İZOLE

Kýrýk bir ezgide koca düþ saklayan
Çocuk oldum bende bir zamanlar,
Elma þekerinin o güzel tadýný
Çýkarýrken þekillenirdi hayallerim…

Bulutlardan ardý sýra yer alan
Heykeller dikerdim gökyüzüne,
Sanki çevirdiðim topaçla birlikte
Dönerdi kendi ekseninde Dünya…

Umutlarým hýzla yeþerirdi hep
Kaygýlarýmýn üzerinde dans ederken,
Küçük mutluluklarýn büyük hazzýný
Duyardým bedenimde ve ruhumda…

Kuvvetle muhtemel hiç bitmeyen
Arzularým yer alýrdý yüreðimde,
Kaderim dizginlenmeyen þekilde
Bir kýsrak hýzýnda koþardý içimde…

Büyüdüm ve Dünyanýn bütün
Yükünü omuzlarýma yüklediler sonra,
Devasa aðýrlýðýn altýnda bir toz
Zerresine dönüþtüm umutlarýmda…

Ellerim bir araya kenetlendi yavaþça
Gözlerim kapandý sonra usulca,
Varoluþun dayanýlmaz hafifliði yanýnda
Derin yok oluþu seyrettim nihayetinde…

Ýbrahim Soyalar

Sosyal Medyada Paylaşın: