kimsesiz bir çocuðum
kàh ýssýz bir köþe de,
kâh köprü altýnda...
bazen çýkmaz bir sokak,
bazen de,
terkedilmiþ bir harabe benim müdavim mekaným..
geceler ayaz,
geceler zifiri,
sýrtým incecik
Isýtmýyor abam,
güneþi beklemek tüm çabam
aydan medet yok da;
sahi gün doðar mý?
bilmem çýkarmýyým sabaha anne?
alev almýyor
tütüyor vita kutusu sobam
ben bana
sýrtsýrta büzüþtüm....
zemherinin dibindeyim
karton yataðým ýslak
üþüyorum anne...
güneþ topla benim için...
Isýtýr mý sokak çocuðunu
duman gözlerine girse...?
hani mavi ya....
Isýtýr mý beni
bana göz kýrpan
sokak lambalarý?
bir arkadaþým vardý, adý Mustafa.
o kadar silkeledim de,
dün sabah uyanmadý
zabýtalar zatürre dedi,
Oysa ecel bali poþetiyle gelmiþti anne...
Sonsuza uyuþtu gitti can dostum.
naylon kara bir poþete koyup
götürdüler
içlerinden biri mýrýldanýrken duydum
"sýra bana da gelirmiþ"
doðru mu derler anne?
gelir mi...?
bu þehir çok kalabalýk
çok da büyük
lakin insanlar küçük...
kalabalýkta yalnýzlýk nedir
bilir misin anne...?
hava yine bozdu
belli ki yaðmur yaðacak
sokaðýn tavaný çatlak
yine üstüme akacak...
çöp kutusuna boyum yetiþmiyor
kediler týrsýyor da
köpekler hýrlýyor....
korkuyorum
bu sabah da acým
sahi ne demek kahvaltý?
Oooofff..be anne!!!
keþke babamý tanýsaydým
elele gitseydik sahile
O dalgalarý taþlasa,
ben de,
martýlara simit atsaydým
balýk tutmayý sevmiyorum ya!!!
sudan çýkan balýklar boðuluyor
ben suya düþtüm...
Oooofff be anne!!!
nolursun
bir gece rüyama gel,
tanýmak istiyorum seni
sokakta gördüðüm her kadýný
anne sanmayý
unutmak istiyorum
gelir misin?
sarýlmaya ihtiyacým var
Kimbilir belki siz
þimdi;
sobada kestane piþiriyorsunuzdur
babamla...
kokusu geldi burnuma
keþke,
keþke orda olsaydým þimdi
angara havalarýný sevmem de,
yanýk türküler söylerdim size
"arabesk"..
hem de taaa damardan,
hani emrah varya?
Ýþte ondan...
"ben yetim"
"ben öksüz"
"sokaklarýn çocuðuyum""
ya da bergen abladan,
"acýlarýn kadýnýyýn"
geçen gün,
kýrmýzý ýþýkta,
arabasýnýn camýný sildiðim bir adam
yirmi lira verdi....
"bozuk yok mu amca, üstünü veremem" dediðimde,
-hepsi senin yavrum,
bak üstünde Atatürk var...
iþte onun sana kurduðu devletine git
o devlet çoook büyük çokkk....
devlete sýðýn,
devlet bakar,
devlet okutur,
devlet senin be yavrum dedi...
devlet sana,
sen devlete emanet...
cumhuriyet yani çocuðum, cumhuriyet....
sahi devlet ne demek anne?
sahi benim mi?
devletim varmýþ da haberim yok...
nerde bu devlet?
çok mu uzak,
ýslýk çalsam iþitir mi
baðýrsam duyar mý sesimi...
gelir mi anne?
Ve;
çocuk aheste aheste
yumdu gözlerini
yumuþ o yumuþ....
derin bir uykuya daldý
bu uzun bir uykuydu...
uuuupuzun...
bir daha hiç uyanmadý...
nihayet devlet geldi...
emanetine sahip çýktý,
devlet olur da gelmez mi!!!
geldi bakkk. ..
yine zatürreden deyip..
zabýt bile tuttular...
ecel yine aynýydý
Kemal’in, minicik parmaklarý arasýnda
sýkýsýkýya tuttuðu yirmi lirayý da
zapta geçirdiler...
devlete irat kaydý,
son vergisini de vermiþti çocuk...
naylon kara bir poþete koyup,
gittiler....
O gün devlet
tam kadro görev baþýndaydý
zabýtalar kovalamýyor
polisler biber gazý sýkmýyor
savcýlar tutuklamýyor,
doktorlar sa "otopsi tedavisindeydi"
morktan giderken
sokak çocuklarýnýn senfonisini çalýyordu sessiz sirenler...
artýk hürdü,
özgürdü,
mutluydu çocuk...
çünkü;
yeniden yeþerecekti
dönüþüme düþtüðü topraktan...
ordan gelmedi miydi zaten?
Kul Figani Erdem Gümüþ
09.10.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.