Davet ve icabet*//

bilseydim sevgi sözcüðünün gurbet bir ülke olduðunu gitmezdim,
uzaklardan seyrederdim yaban elleri,

ögrendim ki ansýzýn bu davetin hitabýndaki sýrrýn mecburi istikametinde,
sevmek kendimizmiþ meðer, doðarken önce bizde baþlayan harman.

sonra anne,baba,kardeþ,eþ,evlat
,arkadaþ,dost,doða ve yaþam dediðimiz ,
katman bir volkandan süzülen umman umman ateþlerden gelen yakan hâr.

yanmadan aþk olmaz,yanda gör diyen Mevlânalardan gelen müthiþ izdiham,
yaþamý katmerli bir acý ,bir çile ve de bir hasret olan gizem sevdalar olan.

sevði yoluyla her dem bize seyahat eden bir kalýcý acý, güzel bir hüzün,
buruk bir gýda, kendimizi beslediðimiz sadece kendimiz de hissettiðimiz.

bir þükür, bir nimet ve de bir çok cefasý olan sefalý bir gurbet yolculuðu,
bu yüzden hep sevmek isteriz, ruhlardan gelen kader arkadaþlýðýmýzdan..

aslýnda biz neden ve niçinsiz severiz, bu yüzden ilhamýný aldýðý o doģru,
ilhamýný aldýgý o doðruya her gün yaklaþýyoruz adým adým adresimizin adý,
o ilahi durakta beklenen,yegane yolcularýmsýnýz diyen Rahmanýn Tuvali..

Meral tice

Sosyal Medyada Paylaşın: