Susku...

Susunca bir kapý kapandý...
Pencereden düþtü ,
kapanan kapýnýn eþiðinde kalmýs yelkovan...
Bir kapý kapandý, yüzümdeki en aç yollara.
Üþüyen toprak,
çýplak  ellerim yosun tutmus beklerken kapýnýn ardýný...
Susunca düz yazý aldanýslarýn,
saðnaðýnda kalýr bu þehrin nemli yaðmurlarý...
Açken düþ toplayan,
sonra susan düþlere kac gölge doðar,
bu yaðmurlu þehrin kurak baharlarýnda ...
Kaç gölge sürülür sürgüne ,
yollar boyu aç ,çýplak ,
üstelik ayaðýna giydiði aldanýþ terliðiyle .
Susarak adýna baþladýðým tüm bulunuþlar, hükümsüz...
Adýn ruhumda imzasýz.
Kurumus bir dalýn solunda,
meyvasýz adýn...
dalsýz budaksýz susunca gövdem.
Susunca kapanan  kapýnýn yüzünde ,
siyah ince tülden peçeli kadýnlarýn,
peçesiz dudaklarýndan türküler
Ezgisiz...

uzaklara dogurtulmuþ sözler peçesiz...
Susunca elim yok,
noksan sustuklarýmýn yarýsý...
yarýsý susturduklarý.
Ýçimde kalmýsken,
gitmemiþken sarýlacaktým sana...
Elim varken, kapý kapanmamýsken...
Gölgenden fazla ve ya az sarýlacaktým adýna...
adýn sarýlmazken bana.

Susunca,
akrep dað bayýr dolanýp,
dar gecitlerde arayýp bulacaktý hükümsüzlüðümü...
Sonra sende kaybolacaktýn,
bulamadan kendi adsýz suskunlugunu.
Kýrýlmayacaktým inan dilime ,
diline böyle umarsýz sarýlmayacaktým.
Susunca, terimi  silecekti konusan sususlar...
onlarý güzde ýslatýp kurutacaktým,
þiir defterimin arasýnda.

Susunca, sarýlacaktým sana..
Adýna seslenip ,adýný caðýracaktým..
Alfabenin bir kulaðýna fýsýldayacaktým adýný...
Susunca kirlenmeyeceki
güneþin saçýndaki ýþýk...
aydýn olacaktým.
Aydýn kalacaktým, sokak lambalarý kýrýldýgýnda.
Kýrýlmayacaktým inan dilime ,
diline böyle umarsýz sarýlmayacaktým.

Susunca,
el yazýmý tanýyacaktý, bir ak kaðýt ..
Yabancý olmayacaktým, kendý þiirime böyle...
Bir kalemin yanaðýndan sarkýp öpecektim ,
alnýndaký okunmayan yazgýný..
Susunca,
Çalmayacaktým kapýnýn ardýndaký sendeki,
çalýntý beni...
Kendime deðil sarýlýþým,
adýna sarýlacaktým uzun uzun..
Birden susacaktým...
susacaktýn..
susacaktý tüm susuþlar.


Sosyal Medyada Paylaşın: