Kalb secdeye varýnca ejderha lavlar söndü Dilim Allah deyince dünyam haþire döndü Ruhum tenden kopunca ilahi yol göründü Alným secdeye deðse yar diye eriyordum!… ———-Dünya ne kadar boþmuþ karanlýk gece loþmuþ ———-Þu zavallý bedenim aþksýz peþinden koþmuþ
Nefes aldým derinden defalarca yeniden Baþým döndü övgüden nasiplendim sevgiden Kurtuldum düþünmekten tutsak eden eskiden Ne kalpte göründüm ne var diye eriyordum!… ———-Dünya ne kadar boþmuþ karanlýk gece loþmuþ ———-Þu zavallý bedenim aþksýz peþinden koþmuþ
Döndükçe baþým sanki bütünde “Bir”e geldim Manalar âleminde bahar gibi dirildim Cennetsi kokularla çiçek gibi açýldým Enel Haktý diyarým kar diye eriyordum!… ———-Dünya ne kadar boþmuþ karanlýk gece loþmuþ ———-Þu zavallý bedenim aþksýz peþinden koþmuþ
Ölmeden öldüm sanki yok sardý her yanýmý Gördüklerim yabancý bilemedim mekâný Uçuyordum sonsuzda düþünmeden canýmý Ne simetri var ne ses, nar diye eriyordum!… ———-Dünya ne kadar boþmuþ karanlýk gece loþmuþ ———-Þu zavallý bedenim aþksýz peþinden koþmuþ
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.