Ýnsan olmaktan uzaklaþýyordu herkes Yavaþ yavaþ deðil Büyük bir hýzla Atomun çekirdeðini parçalamaktan daha zordu insan olmak Ve kardeþ kardeþe omuz omuza yaþamak
"Kanlý bir masalýn son derviþiyim" diyordu Bütün ormaný baðrýna basan yaþlý bir aðaç Gök yaðmuru diye birþey vardý Tatlý sitemiyle caddeleri diz boyu dolduran Ve sýrtýmdan taþan býçak darbeleri vardý Dostlarýma sözde galibiyetler kazandýran
Herþey rüya gibiydi bazen Uyanýnca unutacak gibiydim tamda
Silkindim bir sabah güneþ doðmadan Göl kuþlarýyla sözleþtik Yavru kuþlar masumca öperken aðzýmýn kýyýsýndan Geçmiþi unuttum Herkesi afettim En çok da kendimi
...Derken yazgým çýkageldi Sol omuzumda mesken tutan bedevî yalnýzlýðýmdan masumca öptü Ben ellinci meridyene sakladým utangaçlýðýmý O ellialtýkez aþkýný kazýdý avuçiçlerimin bembeyaz sayfasýna
Uzayýp giden rüzgârda saçlarýmýz birbirine karýþtý Gamzelerimiz gülerken göl sularý coþtu coþtu Ýki kuðunun karbeyaz gövdesine saklandý anadan üryan aþk
Ve adam dedi ki "Sensiz yürüdüðüm her yer gurbetim Seninle nefes aldýðým her coðrafya memleketim"
Bütün annesiz kuþlara kucak açarken kadýn o göl kenarýnda Kýr çiçekleri elinde gerçek aþka doðru yürüdü yürüdü..
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.