abiler,ablalar
söylenmekten aþýnmýþ
sözcüklerim var
þairler þiir diye fýsýldar
kurbanlarýna satarlar
oysa hiç þair olamadým
öyle de bir çabam olmadý hiç
abiler,ablalar
gözüm gibi baktýðým
yaralarým var
kýraðý düþmüþ güller gibi
naif ve kýrýlganlar
-biliyorum bizim de var diyeceksiniz-
abiler,ablalar
öyle bir kirlenmiþ ki sevdalar
benzerini görmeyenler
bu iþte bir iþ var deyip
otopsi yaparlar
abiler,ablalar
içimde ölmesine izin vermediðim
minik bir sabi var
bir de sesine can verdiðim
kanadý kýrýk serçeler
herkesler bunlarý anlamazlar
abiler,ablalar
henüz yürümediðim yollar
okumadýðým kitaplar
anlamlandýramadýðým dünyalar var
insanlarýn hýncahýnç üþüþtüðü yanlýþlar
abiler,ablalar
neden dev aynasýnda
görürler kendilerini
cüce bile olamayan insanlar
abiler,ablalar
sinirden kemirdiðim týrnaklarým
týrmaladýðým iç duvarlar
yolunmaktan sýkýlmýþ sakallarým
yorgun bir kalbim var
abiler,ablalar
armudun sapý,üzümün çöpü
incirin çekirdeði
benim olsun
bir de sevdalý bir çift göz
alýn sizin olsun gerisi
yeter yaþamaya bunlar
abiler,ablalar
akrepler,çýyanlar
aslanlar,çakallar
kendi doðalarýný yaþarlar
abiler,ablalar
peki ya öyle mi insanlar
onlar,onlar
evet onlar
en vahþi yaratýklar
güzel bir þey görmesinler
mahvetmekte ustalar
Necat Uslu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.