Kerameti samur kürkte arayan,
Bir cühela nesil sardý yurdumu!
Ýçlerinde yok bir iþe yarayan;
Bilmem, bu milletin aklý durdu mu?
Keramet ne kürkte, ne cübbe dedir!
Din ne minarede, ne kubbe dedir!
Ýmamet, ne sarýk ne hutbe dedir!
En büyük mabedi kimse sordu mu?
Ýbadetin hasý kalpte yapýlýr!
Bir tek yaratana, orda tapýlýr!
Sapýlýrsa elbet, yoldan sapýlýr!
Bunlara insanlýk, akýl yordu mu?
Bir kýsmý Allah’ý, semada arar…
Orada güneþ var, yýldýz var, ay var!
Gökten insanlara hep rahmet yaðar;
Acaba bunlara, kafan vardý mý?
Allah’ý, Mekke’de arama sakýn!
Ne yerde, ne gökte, kalplere bakýn!
O’ þah damarýndan daha da yakýn;
Düþündün mü, buna aklýn erdi mi?
Karaman-2019/08
Halil Þakir Taþçýoðlu
TDK-SÖZLÜK:
Marifet: Allah’ý bilme ve tanýma, bilim, hüner ve uzmanlýk…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.