insan içine çýkarma’ dedi ayna
gerçek yüzünü
çünkü herkes gölgesiyle ýþýk arasýnda kim gördü’ye gidiyor
ve sýzma göz yaþýyla tuzlanan yanakta
her yaban elden tanýdýk
makas izi kalýyor
aþk, kapalý mekanlarý sevdiðinden bahsediyor
meþk de öyle
kalbin kapalý kutu
göðsün kafesinde
bu þiiri gözlerinle okuyup
sütyeninde saklayacaksýn biliyorum
biliyorum hayatý gerçeðe tapulayýp
sevginin t’elif hakkýný kalbime vereceksin
ve sonra masal olup
rüyanda gör diyeceksin..
þimdi kazaya süslenen kader gibi duruyorsun
takvimin arkasý yarýna açýlan sayfasýnda
ýþýða vurulacak kelebekler
uykusuz sokak lambasýnda..
ah sevgili,
ayný pazar’ tezgahýna cumartesi açýp
piþti olmak var, aþk sonunda
akþama çýkarsa gün
bana kendini ýsmarla..
hem unutma,
düþlerimdeki maðaraya çiviyle kazýdým resmini
benim olursan eðer
taný diye kendini..