Karanlık bir şehirdeyim
Karanlýk bir þehirdeyim roj
Korkarak yürüyorum bu yollarý
Attýðým her adýmýn sonunda sen varsýn biliyorum
Avucumda bir yýðýn özlem var
Durup gökyüzüne bakýyorum
Umudum kadar uzaktan gülümsüyor
Karanlýk bir þehirdeyim roj
Seni doðduðum günden beri seviyorum
Gülüþüne, gözlerine
Sesine, nefesine
Saçýna, yüzüne aþýðým
Seninle bir yüreði paylaþýyorum
Sonra seni bir yaðmur tanesinde buluyorum
Gökkuþaðýnýn en güzel rengi sendin
Sen olmadan gökkuþaðý anlamsýzdý
Sen dünyanýn en güzel ritmi ile dokunuyordun kalbime
Kalbimse senin ülkendi
Karanlýk bir þehirdeyim roj
Rüzgar bu þehirden ayak izini silmiþ gibi
Bense inatla sokaklardan topluyordum kokunu
Fakir bir çocuk sessizliðinde
Ve üstümde yýllarýn eskitemediði anýlar var
Bir ölümü anýmsatýr gibi
Karanlýk bir þehirdeyim roj
Elim ayaðým ayazda kalmýþ gibi
Yüreðim hala bir fýrtýnaya karþý koyuyor
Sol yanýmda iki tarafý keskin bir hançer duruyor
Seni unutmaya kalksam
Vazgeçsem senden
Birazcýk uzaklaþsam
Sol yanýma ölüm kadar yaklaþýyor
Karanlýk bir þehirdeyim roj
Dünya yaþadýðým þehirden daha karanlýk
Çünkü yaþadýðým yerde senin özlemin var
Ýbrahim Dalkýlýç
21/07/2019
00:05 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.