Ne zaman ki içime senin hasretin düþer, Karýncanýn kanadý kýrýlmýþtýr o anda. Çaresizlik diz boyu, faniymiþ cümle beþer Elim kolum baðlanmýþ, her bir zerrem bir yanda.
Zaman çok acýmasýz, bak seni aldý bizden Yýllarýn yorgunluðu derman çekildi dizden Ýnan ki çýkmasý zor, yaþam denen dehlizden Yüreðim çok daðlanmýþ, hem de kötü zamanda.
Görmüyor gözler neden? Çalýþmýyor beþ duyu Sanma taþtan demirden, varolmuþ insan soyu Bir þey gelmiyor elden, acýlar hep diz boyu Dert üst üste týðlanmýþ yürek denen limanda.
Gitmeyecek sanmýþtým, gittin de öldü düþüm Yüzümü al al etti, hep sevdiðin gülüþüm Býrakýp gittin iþte, bu da benim ölüþüm Benle gönül eðlenmiþ sandým ahdý amanda.
Bu gidiþin ardýndan ne söylesem az gelir Temmuz bir kara kýþtýr, hiç sanmam ki yaz gelir! Ne zaman annem desem, peþinden avaz gelir Bir çok düðüm düðlenmiþ, tümü gizli imanda.
Sensizliðe alýþmak kolay deðildir asla Dosteli yaþasa da içindeki bu yasla Yüreðini dinliyor "annemmm!" diyen her susla Ela gözler buðlanmýþ sana giden ummanda.
Yokluðu ölüme eþ insan varsa onu arayýp bulacaðýmýz tek yer annelerin bulunduðu yerdir. 7yýl önce bir sabah vaktinde kaybettiðimiz can yüreðime...
10.07.2019 Niksar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dosteli_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.