Gün doðanda karanlýklar yok olur karanlýðýn aslý yok , aydýnlýðý özlerim Sabahý bekleyan ay,bende seni izlerim Karanlýk yutan ýþýk,hep yolunu gözlerim
Yýldýzlar dökülüyor ihtiþamdan habersiz sanki alem uykuda,bir ben nöbet beklerim
öter birazdan kuþlar, þafaðýn sevincinden gün doðarken karanlýk, yök olur kederinden. Yaðmura doymuþ toprak, ne anlasýn derdimden sahraya sor sen beni, O anlar ahvalimden