Bir insafsýz vardý. Aldý umutlarýmý açýk arttýrmalarda sattý. Düþlerimi yem etti, güpe gündüz çakallara. Batýrdý ufacýk sandalýmý, boðdu yaslara. Ve alýp baþýný gitti çok uzaklara...
Bir vicdansýz vardý Karattý dünya’mý, söndürdü güneþ’imi. Hayallerimi diri diri gömdü topraða. Çaldý ümitlerimi terk edip gitti, Ve þimdi mutluymuþ çok uzaklarda...
Bir yalancý vardý Yalanlar üstüne kurmuþ dünya’sýný. Beþ para etmese de bir damla kaný Bir baþkasý tutuyor þimdi yasýný. Uzaklarda mutluyum diyorken bana Saklayamýyordu gözyaþlarýný. Bir yalancý vardý Ki zaten Yalanlarýyla yaktý Ýkimizin Dünya’sýný...
ESKÝDEN HEP FAL BAKTIRIRDIM VE CAN KULAÐIYLA DÝNLERDÝM FALCI KADINI. YOLUN VAR, DERDÝ HEP FALCI KADIN. ONDAN SONRA, YOLUMU BÝLE BULAMADIM.
YOLUN VAR DERDÝ HEP FALCI, AMA HEP, BEN GÖNDERÝRDÝM SEVDÝÐÝM ÝNSANLARI GÖZÜM TUTMADI SONRA, FALCI KADINI.
SON BAKTIRIÞIMDA YOLUN VAR DEMÝÞTÝ YÝNE, FALDAKÝ YOL, BENÝ DEÐÝL VEFASIZ YARÝ ALDI GÖTÜRDÜ... FALCI, YOL VAR DEDÝ, YAR DEDÝÐÝM, BAÐRIMDAKÝ YILAN ÇEKTÝ GÝTTÝ, CEHENNEMÝN DÝBÝNE KADAR YOLU VARDI; ORAYA GÝTTÝ...
YORGUN BÝR ÞAÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgunbirsair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.