Eve giden küçük yolun kokusu Kapým örümcek aðý içindedir þimdi Bellekle okþanan bir aný gibi Köklerini ararken varlýðýmda Ta derinden sarýp susatan Kuytularda ki kara hasretler Döllenmiþ otlar içinde ayaðým Kýrmýzýmsý uyanmýþ toprak burcu, burcu,
Serin uykularda Usulca akýp giden suyun ýþýltýsý Sessizliði bozan kuþ Ayrýlýk sýðýntý olur birden Arkadan bakan bir göz yok buralarda Çocuklarýn sesi yok tepede Gömülüp kalýyorum ýssýzlýða Kendi derinliðine uzanan orman Kim gider artýk sana. Özlemini çektiðin yok buralarda.
Daðýlýp gitmiþler uðultular kalmýþ Dallarýn uçlarý yerde Atýlan adýmýn çýkardýðý seste Hiç hatýrýmýz kalmamýþ gibi Bir isyana dönüþüyor umut Yarým kalmýþ her þeye Hissizlik Nefes, nefese...
Mustafa Yaman 15 mayýs 2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
A u B a D e Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.