Elleri Şakağında Otururken Eşikte

Hayat bükmüþ belini, bel ki seksen yaþýnda
Gölgesinin yanýnda, duruyor can parçasý
Kimseye yük olmadan ekmeðinin peþinde
Terini topraðýna karýyor can parçasý

Köyünün müdavimi, evi hemen giriþte
Kesiyor makarnayý, kurutuyor eriþte
Olsa da cebi delik, gözü yoktur kuruþta
Yokluðun yarasýný, sarýyor can parçasý

Atadan öyle görmüþ, sofrasý kalkmaz yerden
Köy içine çýkamaz yaðýnca kýþýn kardan
Haber alýrým diye; evlat denen ciðerden
Gelenlere, halini soruyor can parçasý

Bayramý buruk geçer, el öpecek ana yok
Kardeþleri andýkça saplanýr baðrýna ok
Bastýðý yer tutuþur, küle döner sýðýnak
Düþündükçe yað gibi eriyor can parçasý

Gamla geçse de gençlik, aranýr yaþlýlýkta
Seksen yýllýk ömrünü irdeliyor kuþlukta
Elleri þakaðýnda otururken eþikte
Kimbilir ne hayaller kuruyor can parçasý

Þinel köyün delisi, olsa da yaban gülü
Elli yýla yakýndýr görmedim ’Alçakbel" i
Hicran geçmiþ karþýma, elinde makineli
Alnýmýn ortasýndan vuruyor, can parçasý

DÖNDÜ DEMÝR ÞÝNEL ÞÝÝRLERÝ ÝÜREÐÝN SESÝ’NDEN
Sosyal Medyada Paylaşın: