benim olmayan duvarlarýn arasýnda bilinmez bir akþama yürüyordum; ardýmda çocukluðum.
son gün ýþýðýyla, içten içe yanýyordu deniz! içi kalkmýþ, çamurlu idi. rüzgar da vuruyordu dalgayý sýrtýndan, bin köpüðe
ve ateþler içindeki, küf kokan kýyýmda tahta ata vuruyordu ince bilekli kadýnlar anlatýlýyordu geçenler / söz etmeden gelecekten, gömülüyordu rahminlere yaþam!...