SULTANÜ’L - ENBİYA
Aksayarak yürürken, elleri tutan oldun.
Kururken gülþenimiz, bize bahçývân oldun.
Küfrün harâretinden kavrulmuþtu yürekler,
Bir damlaya muhtaçken, âleme ummân oldun
Cinayetler hudutsuz, kalpler sevgiden mahrum
Kararmýþ gönüllere; Sen, cân-ý cânân oldun.
Bora gibi eserken, zulmet bütün cihâna
Küfrün kýblegâhýný, daðýtan tufân oldun
Baþ olmaktan nefsleri, kabarmýþtý, öyle ki;
Kendini þâh sanana, bir þâh-ý cihân oldun
Dünya nimetlerini, def ü reddettin amma,
Müminlerin kalbinde, yek þah-ý sultan oldun
Kimsesiz kalmýþ idi, ehl-i iman âlemde,
Kurtarýcý ararken, sahib-i zaman oldun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.