Toprak Kan Kusuyor Basamıyorum

Usandým dünyanýn ahuzarýndan
Toprak kan kusuyor, basamýyorum
Bulutlar, dönerken canpazarýndan
Sellerin önünü kesemiyorum

Ýmanýn üstüne çekilmiþ perde
Ýnsanlýk, yaralý, sürünür yerde
Dostluk, sevgi, þefkat çürür kilerde
Feleðe kahredip küsemiyorum

Durulmuyor sular, sönmüyor ateþ
Devleri,mezatta almýþ pürtelaþ
Benlik, mahlûkata oldu tebelleþ
Boynuna ip takýp asamýyorum.

Meleþirken analarýn kuzusu
Can alýrken kartallarýn tazýsý
Uzayýp gidiyor gurbet sýzýsý
Zincirin boyunu kýsamýyorum

Hep günah keçisi arýyor insan!
Görmez kendisinde kusuru, neden?
Dingin denizleri tarumar eden
Kasýrga misali esemiyorum

Cinler bile, kurmaz iken kumpasý
Hin olanýn hýzlanýyor tepmosu
Þinel’im diyor ki; sözün kýsasý
Bunca melânete susamýyorum.

DÖNDÜ DEMÝR ÞÝNEL ÞÝÝRLERÝ YÜREÐÝN SESÝ’NDEN
Sosyal Medyada Paylaşın: