GÜLÜŞLERİNİZİN İZİNİ KAYBETTİM

Güzel arkadaþlardýk,
Mutluyduk küçücük dünyamýzda.
Sevgi doluydu yüreklerimiz.

Paylaþýmcýydýk, bölüsürdük çok þeyimizi,
Deðiþ tokuþ giyinirdik,
Hepimiz birimiz, birimiz hepimiz içindik.
Birlikte aðlar, birlikte gülerdik.
Sonuna kadar savunurduk gerekirse birbirimizi.

Ayrýlýk varmýþ kaderde,
Savrulduk birer bilinmeyene.
Ayrý düþtük yerimizden, yurdumuzdan...

Ara ara mektuplar yazdýk ilk baþlarda,
Nasilsin?
Iyimisin diye baþlayan...

Baþka baþka diyarlarda yeni hayatlar kurduk,
Yeni hayaller peþinde koþuþturur olduk...

Gözden ýrak olan gönülden de ýrak olurmuþ misaliyiz þimdilerde,
Ardý arkasý da kesildi yazýlan mektuplarýn,
hal hatýr sormalarýn, iyice azaldý zaman içinde.
Postacýlar yakýnýndan bile gecmez oldu artýk sokaðýmýzýn.

Hasret akþamlarýnda hiç gönderilmemiþ mektuplar yazdým biriktirdim çekmecelerimde,
Arada bir açýp okuyorum þimdiler de,
O günlere yeniden dönmüþ gibi hissediyor insan...
Cogu mektuplarýn kaðýtlarý erimiþ tenimde gezdirmekten.
Kokularý ucup gitmiþ üstünden.
Lavanta ciceði gibi kokmuyor artýk hiç birisi.
Gözlerim de çok iyi deðil artýk,
Hafizam da kezza öyle.

Elimde kalmýþ siyah beyaz resimlerden medet umar olmuþum,
Sis perdesi çökmüs gibi gözlerime...

Yavaþ yavaþ kaybediyorum zihnimdeki izeri,
Yüzlerin hatlarý silik,

Gülüþlerinizin izini kaybettim,
Var mý bundan daha ötesi...

"ölümlü bu dünya, fani.
Yazýn ,
Arayýn,
Sorun sevdiklerinizi"

06 Mart 2018 - Gülden ALICI / Hamburg
Sosyal Medyada Paylaşın: