Bütün karanlýklarý bir kenara býrakýp
Bazen veda etmeli Geceye.
Canýmý yakýyor
Karanlýklarýmý barýndýran bu hüsranlý geceler.
Korkutuyor beni.
Korktukça;
Caným acýyor
Ciðerim yanýyor.
Halbuki ben;
Sadece Þiir yazmak istiyorum
Ýçimdekileri doya doya anlata bilmek,
Yaþanmayaný yaþatmak için.
Saçlarýný Örmek gibi
Özlemide anlatmalý bana,
Saçlarýný okþarken.
Beklemeyi yazdýrmalý
Gamdan Daðlarý yok etmek için.
Bazen acýlarýmý,
Bazen de umutlarýmý
Yazmak istiyorum.
Bilinmeyen bir Þehirde
Güneþin doðuþunu
Gözlerinde yaþamak isterim.
Hasretleri bir kenara býrakýp
Gözlerinden Yýldýzlara bakmalý
Yakamozlarda.
Halbuki ben;
Seni þiirlerde yaþamak isterim.
Anýlarda kalmalý artýk,
Yaþanmýþ bütün acýlar.
Çiçekler gibi kokusu olmalý
Þaçlarýnýn.
Petekteki Bal olmalý,
Gülüþlerin.
Yaþatmalý Umudu,
Hücrelerime kadar.
Hemde Futursuzca.
Halbuki Ben;
Sadece Þiir yazmak istiyorum
Umutlarýmý yaþatmak,
Güzel yarýnlarda yaþamak için.
Bütün Kelimeleri yazdýrmalý bana
Þu an Senin okuduðun Cümleler gibi.
Bazen veda etmeli geceye.
Güneþe ve güzel günlere
Gülücük saçarak
Merhaba demeli bana
Gözleri ile Gülümseyerek.
Ben Seni Yaþatarak,
Yaþamak istiyorum Þiirlerde.
Güneþin batýþýný gördüðüm sürece
Güneþ hep doðacaktýr
Gözlerinde.
Gözleri ben.
27.02.19 - Ismail Polat