’alnýndan vurulmuþ bir zamanýn
kanamalý ruhlarýydýk biz
aðýrdý yaralarýmýz
bir türlü
beceremedik ölmeyi’
ne zaman ki
cennetten kovuldu sað omzumun meleði
günahlarýmýn kulaðýna üfledim adýný
her bir sela
yeni yetme bir küfrün doðum sancýsýydý dudaklarýmda
Azrail’le hesaba oturup þafak vakitleri
ölümsüzlüðü aldým koynuma
kimse bilmedi
her pazartesi yeniden doðurduðunu
annemin beni
þeytanýn nazarýna düþmüþ her duanýn
amini oldu sana yazýlmýþ þiirlerin öz’nesi
sonran cehennemdi
öncen kýyamet
ve dilimin ucunda düðümlenmiþ ayaz bir soðuktu
þimdin
vazgeçtim!
önce içindeki çocuðu astým aklýmýn daraðacýna
ardýsýra çocukluðumun yüzdüm derilerini
ve senden sonra
farzettim ki
hiç yaratmadý Tanrý beni..!