mesele, kanmak deðil, þeytan hiç deðil mesele sensin, mesele aþk be gülüm
mevsim dediðin güldüðün kadar andýr güzünde pastel, gül yüzünde solan bahardýr takýlýp sana düþmenin sonu kaybolmaksa bizde utansýn aþk, utansýn uçurum boþluðundan
kim sildi kimliðimi dudaðýndan, suretimi gýyabýndan, ömrümü sunaðýndan söyle… kim sildi, omzumu omzundan, adýmlarýmý yolundan, huyumu huyundan be sevgili
varsýn bilensin rüzgar suyun tenine dillensin, kederlensin bir türkü sazýn teline sen o kadar çok, o kadar yoksun ki bende söyle þimdi hangi kendin benimle hangi kendim, göðsüm olur y/akar durur beni bende
zaman dediðin dünü kaçýran yarýna acýkan gün her an bir aþk daha mimleniyor bir nefes, bin nefese daha kirleniyor ve býkmadan,usanmadan dünya hala dönmeye direniyor
ya tetiði çek ya da bakýþlarýný üzerimden…
mesele azrail deðil, ölmek hiç deðil mesele sensin, mesele aþk be gülüm…
ilhanaþýcýþubatikibinondokuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.