Hayýr... Yakýþtýramýyorum kendime! Þimdi belki nefes alamýyorum senin yüzünden.. Belki boðazýmda düðümleniyor bütün sözcüklerim, Bütün gözyaþlarým... Senin yüzünden..
Ama öyle bir aðaç bellemiþim ki seni Kökleri sýmsýký bana baðlý.. Ama öyle bir edebiyat bellemiþim ki seni Anlamý yüreðimde saklý.. Öyle bir ateþ bellemiþim ki seni Yangýný içimde dumanlý.. Küle çevirmeyi yakýþtýramýyorum kendime!
GÜNLER! Geri gelmeyeceksin... GEÇMÝÞ! Geri dönmeyeceksin... SEN! Bir kez daha hayatýma girmeyeceksin... Öyle güzeldi ki her þey Bugünü yakýþtýramýyorum kendime! ! !
Öyle savrulduk ki iki yaprak gibi.. Öyle koca bir kalptik.. Þimdi kýrýk gibi.. Öyle masumduk ki çocuklar gibi.. Hani bunlarý bir daha hiç yaþamýcaz ya Hani biz bir daha hiç ’BÝZ’ olmucaz. Ýþte o yüzden.. Unutmak istemiyorum aslýnda! ! !
2010 / KUÞADASI Birþairmungan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Birşairmungan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.